- سه شنبه, ۸ تیر ۱۴۰۰، ۱۱:۲۴ ق.ظ
رِوِرانس و یا لحظه قدردانی میانی تماشاگر و اجراگربخشی از یک اجرای زنده است: در واقع نه به این جهت که همه ما همدیگر را ببینیم بلکه شاید بتوانیم شناخت یکدیگر را آغاز کنیم. و اینکه این عمل به معنی تأیید صرف نیست شاید این عمل یک نوع مسولیت باشد. آیا این می تواند فرصتی باشد تا ما نگاهی دوباره به معانی و رفتارهای رورانس و یا عاداتی که بدون اندیشه قبلی تسلیم به انجام آن می شویم بیافکنیم؟ آیا در پایان چیز دیگری برای دیدن هست؟