ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
معنی بیت: بادی از طرف عاشق و معشوق می وزد که بوی عید نوروز دارد. این باد نه تنها نور دلت را خاموش می کند، بلکه نور دلت را نیز درخشان تر می کند. پس اگر این باد را بفهمی به نور دلت هدایت می شوی.
درک و معنای شعر: گاهی در زندگی ما اتفاقاتی می افتد که در نگاه اول اصلا خوشایند نیست، مانند خاموش شدن نور در بیت بالا، اما به محض اینکه عمق موضوع و ماجرا را درک کنیم. ، ما درک می کنیم که کسی که محبوب شماست بهترین های شما را می خواهد. پس اگر آن را درک کنیم و دریافت کنیم، مطمئناً برای ما خوب خواهد بود. در زندگی فرصت ها و لحظات خوب برای همه اتفاق می افتد. بدون خبر دادن و بدون اینکه شما متوجه شوید. این شما هستید که باید از لحظات و فرصت های زندگی استفاده کنید و از آنها برای روشن کردن چراغ قلب خود استفاده کنید. وقتی در خانه نشسته اید و هیچ کاری انجام نمی دهید، فرصت ها هرگز به در شما نمی زند. باید به دنبال فرصت ها باشید. لحظاتی در زندگی وجود دارد که شما برای آنها ارزش قائل هستید. باد نوروزی نوید دهنده آمدن بهار و نماد عبادانی است. این فرصت بزرگ زندگی است که به دلت می زند و باید چراغ دلت را روشن کنی و به سوی آن بروی و تو را از سیاهی و تاریکی و انرژی منفی دور کند و دلت را روشن و جلا دهد. این بیت از ابیات حافظ شیرازی است. باید از ابیات حافظ استفاده کرد و با استفاده از فرصت های خوب و انتخاب آنها، دل را به تاریکی و انرژی منفی ببندیم و دل خود را پر از زیبایی و نور کنیم.
