اسم نوشته مجله سرگرمی و تفریحی

کلیله و دمنه از کیست ؟

اصل کتاب "کلیله و دمنه" به زبان هندی و به زبان سانسکریت است و "پانچاتنترا" به معنی پنج کتاب یا پنج توصیه است. نام نویسنده کتاب مشخص نیست و به نظر می رسد تعدادی از قصه های عامیانه وجود دارد که دور هم جمع شده اند.
از دیدگاه این کتاب ، انسان ایده آل کسی است که پر از عشق به زندگی ، تحرک و پویایی باشد و قادر به حل مشکلات با درایت باشد ، به طوری که بتواند از هوش خود در برابر خطرات استفاده کند و از آن خارج شود داستان به راحتی اما با افتخار. بگذارید از هر رویدادی یک تجربه را بدزدد و آن تجربه را برای رویداد بعدی بکار برد.
پانجاتنترا خیلی زود جای خود را در ادبیات جهان پیدا کرد. در دوره ساسانیان ، به دستور آنو شیروان ، برزویه طبیب این کتاب را به پهلوی ترجمه کرد. از ترجمه اخیر در سال 570 میلادی ، کتابی به نام کشتن و دمینگ به سریانی ترجمه شد. در قرن هشتم میلادی ، ابن مقفع آن را به عربی ترجمه کرد و این ترجمه منبع همه ایرانیان ، اروپایی ها و. . . شد.
ابوالمعانی در حدود سال 539 هجری قمری ، نصرالله بن عبد الحمید ، دبیر کلیله و دمنه را از عربی به فارسی ترجمه کرد. ابوالمعالی مردی خوش سلیقه ، با بصیرت و سخنوری بود. ارادت او به علم و ادب باعث شد که خانه خود را به مجموعه ای از فضایل و ادبیات تبدیل کند. در این گردهمایی شعر و ادبیات نقل شد. در میان این گروه ، دوستی به نام علی بن ابراهیم اسماعیل نسخه ای از کلیله و دمنه عربی را به او داد.
ابوالمعالی عاشق این کتاب شد و به فکر ترجمه آن افتاد. بنابراین وی شروع به کار کرد و قسمتهایی از آن را به نظر دوستان خوش ذوق و بهرام شاه غزنی ترجمه کرد. تأیید و تأکید او بر ادامه کار او را تشویق کرد. محیط پیرامون او با علوم زمان مانع از این می شود که فقط به یک ترجمه خشک و یکنواخت اکتفا کند. بدین ترتیب ، یکی از زیباترین نثرهای زبان فارسی خلق شد.
این ترجمه بسیار زیبا بود و از ابتدا طرفداران زیادی داشت. این نسخه از آن نسخه ها بود و به دورترین نقاط سرزمین های فارسی زبان رسوخ کرد و الگویی برای نویسندگان و گویندگان همه نسل ها شد.