- چهارشنبه, ۷ خرداد ۱۳۹۹، ۰۱:۴۸ ب.ظ
جواب نامه ای به معلم درس نگارش دوازدهم
سلام معلم عزیزم نمی دانم از کجا آغاز کنم و چه بنویسم. من تا به اکنون برای معلمم طومار ننوشته ام. آن هم مدرس نگارش! در حالتی که مدرس فیزیک یا این که شیمی بودید تایپ کردن برایم خیلی ریلکس خیس بود.
دستکم می دانستم که می بایست از مشقت درس ها گلایه کنم و برای اخذ نمرۀ ارفاقی درخواست کنم.
البته هم اکنون نمی دام چه بیانکنم! شاید بهتر باشد من به هیچ وجه چیزی نگویم و اذن دهم لغت ها از مغزم تراوش نمایند و خویش را در کاغذ برگه به تصویر کشند.
نمیدانم در میان تمام علم آموزان جمهوری اسلامی ایران زمین یکسری نفر به درس شیرین خیس از قند ادبیات و نگارش عشق مند میباشند. من هم یک از آنان هستم.
البته نمیدانم چرا ادبیات و نگارش به من عشق و علاقه ندارند و راز کلاس هایشان خواب منرا رها نمی نماید. مدام دلم می خواست یک کدام از نادر اشخاصی باشم که رمز کلاس نگارش با ذوق و سلیقه لطیفی به انشای همکلاسی هایش گوش میدهد ولی متاسفانه چشمانم امداد نمیکنند و اکثر زمان ها تایم ها تاب نمی آورند و بسته میشوند.
نمیدانم در شرایطیکه چه فرمائید کلاس فضای بهتری خواهد داشت پایان من به هیچ عنوان نمیدانم فضای کلاس چه طور میباشد که بخواهم در سوی بهبود آن نظریه ای ارائه دهم یا این که چاره وپیشنهاد و انتقادی داشته باشم. صرفا نظرم این میباشد که همین سیرتکامل که سهت ادامه پیدا نماید.
همین که کسی از کلاس های نگارش گله ندارد و کلاس آنقدر ساکت میباشد که عبد و بنده میتوانم کمبود خوابم را جبران کنم خداراشاکرم اما اینکه ممکن میباشد دیگر همکلاسی هایم نیز مانند من رمز کلاس های نگارش می خوابند شاید در ساکتی کلاس بی تاثیر نباشد. در هر حالا سپاسگزرم از شما مدرس نگارش عزیزم بابت تمام کارایی هایتان.