مقدمه

جشن به جشنهایی ملی و مردمی است که ریشه های تاریخی از دوران باستان تا به امروز است. برخی از این جشن ها و بیشتر زنده هستند. جشن زنده جشنهایی اشاره دارد که بنا به سنت تاریخی در میان مردم رایج است (مانند جشن). جشنهای فراموششده به جشنهایی اشاره دارد که با توجه به سنت رویداد نیست (مانند جشن بهاربد) اما ممکن است کوششهایی برای احیای آنها برخی از آنها رواج داشته باشد.

جشن بهمنگان

جشن بهمنگان در روز دوم بهمن ماه و به مناسبت همنام از روز و ماه برگزار شد. گروه برگزاری آن روز ای خدا پختند و بهمن سرخ بهمن زرد بر روی کاسه خود افشاندند."

ریشهشناسی بهمنگان
بهمن از واژه اوستایی وهومن Vohumana گرفته است که "اندیشه نیک" و "منش نیک" و "خرد سپندینه" ("خرد مقدس") برابر نهاده شده است. ایرانیان. دهمین ماه سال و روز دوم از هر ماه به نام وهومن نام کرده اند و آن را جشن می گیرد.

وهومن چیست ؟
وهومن یکی از امشاسپندان نزدیک به مزدا است. زرتشت برای دریافت پیامهای اهورایی از وهومن کمک میگیرد. سازمان دیده بان چهارپایان سودمند در عالم جسمانی به این امشاسپند واگذار شده است. از این رو زرتشتیان در جشن بهمنگان یا بهمنجه که در روز بهمن از ماه بهمن واقع شده است که از کشتار حیوانات سودمند و خوردن گوشت آنها حاضر به تکمیل و برخی از زرتشتیان و.... پرهیز از خوردن و کشتار در تمام روزهای بهمن ادامه خواهد داد.

در گاتها ارائه شده است که اشوزرتشت به کمک مهین فرشته "بهمن" به پیامبر انتخاب شد. وهومن در جهان مینوی نماد منش نیک مزدا و از او خواست به اشوزرتشت در می آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند. در اوستا ، بهشت خانه وهومن خواندن رمان و پرهیزگاران در جایگاهى وهومن (بهشت) به پاداش پس از ارتقا یافت. در نوشتههای پهلوی چون دینکرد و بندهش ، وهومن برای اولین بار ایجاد شده است.

رستم شهزادی در کتاب "جهان بینی دشمن" او می نویسد: "با توجه به فرهنگ ایران باستان و آموزه های زرتشتی و.... منظور از وحدت جهان. این است که در جهان هستی ، حقیقت یکی است و چشمه وجود همان حقیقت است و خدا است که اهورا یا "بود" نامیده شده است و همه موجودات نمودهایی از آن "بود" اصلی هستند و بازگشت همه ثابت "بود" اصلی است."

جشن بهمنگان در نوشته های باستانی
اسدی طوسی در قرن پنجم در کتاب "لغت فرس" در جشن بهمنگان که آن را "بهمنجنه" ، می نویسد:
"جشن دومین روز از ماه فوریه آنها طعامها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسهها سقوط و ماهی و سبزیجات و ماست و دعا."

ابوریحان تنها در "آثار الباقیه عن القرون الخالیه" در مورد جشن بهمنجه چنین است که در مورد
"روز دوم آن روز بهمن از یهودیان است که برای توافق دو نام آن را بهمنجه نامیدهاند ، بهمن نام فرشته موکل بر بهایم است که انسان به آنها عمارت زمین و رفع این ارتباط ضعیف است و مردم فارس در دیگهایى از جمیع دانه مأکول با گوشت (یک مىپزند و آن را با شیر خالص