اسم نوشته مجله سرگرمی و تفریحی

صبحگاهی آفتاب که مایل می تابد، متن خطوط برجسته ای که به قصد ستایش وبزرگداشت به فارسی، بابلی و عیالمی حک شدهاند، پدیدار

میشود:خدای بزرگ اهورمزدا )ارت( که این زمین آفرید، که آسمان آفرید، کهمردمی آفرید، که خوشبختی داد مردمان را، که خشایارشا را شاه کرد، یکیرا شاه بسیاری، یکی را فرمانروای بسیاری، من )هستم( خشایارشا، شاهبزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهایی که همهگونه مردم دارد، شاه

در اینکشور بزرگ و دورمرز، پسر داریوش - شاه، )از تخمه( هخامنشی گویدخشایارشا شاه بزرگ آنچه مرا کرده آمد، اینجا و آنچه مرا کرده آمد در 
جاهای دیگر، همه را به تایید اهورامزدا کردهام. مرا اهورامزدا بپایاد! با دیگران ایزدان، و کشورم را، و هر آنچه را که کردهام. پیش از آن دنیا کشوری

چنین بزرگ به خود ندیده است. قبیلههای چادرنشین ــ مادها و پارسها ــ در فالت مرتفعی واقع در شرق تمدن شهری میاندورودان، از آسوریها و بابلیها راه و رسم دنیاداری میآموزند، الگوبرداری و تقلید میکنند. و تاریخ ایشان به مثابهی بسیاری اقوام دیگر با یک اسطوره آغاز میشود، دوران

پرتلاطم آفرینش که در طی آن قدرت حاکم تصویری از خود را طرح میزند: مادها در نبرد با پارسها. کمبوجیه )شاه انشان( پا به صحنه میگذارد و با ماندانا دختر آستیاگس پادشاه مادها ازدواج میکند. از پدر پارس و مادر ماد پسری زاده میشود، کورش کبیر، که پدر مادر خود، آستیاگس، را به بند

میکشد و بر هگمتانه، پایتخت مادها چیره میشود. و بدینگونه حکومت هخامنشیان را پایه میگذارد. و به خود حق استفاده از لقبهای مادها همچون شاه بزرگ و شاهنشاه را اعطاء میکند. آمیزش دو قوم برادر تقریباً پانصد و پنجاه سال قبل از میالد مسیح روی میدهد. طرح دنیایی نو افکنده

میشود. دنیای قدیمی فرو میریزد. سربازان کورش همهی مرزها را میشکنند. مردم، تعجبزده و غافلگیر شده از فانی بودن امور دنیوی، میبینند چگونه شاه بزرگ، همچو سیالبی بیرحم، همهی مقاومتها را در هم میشکند، حصار شهرها را ویران میسازد و دیگر شاهها را برکنار میکند. همه تسلیم

میشوند ــ لیدیها، بابلیها، آسوریها، عربها، یونانیها و ... کوروش رویای پیریختن یک امپراتوری را در سر میپروراند. همهی اقوام و ملیتها باید تحت ارادهی او درآیند، بدون آنکه ناگزیر به تغییر هویت ملی خود باشند. او در چارچوب حاکمیت مطلقهی خود فرمانروایی بامدارا است. او در صحنهی

سیاست روباه زیرکی است و بسیاری او را نجاتبخش خود میدانند. او در بابل از نارضایتی مردم از نبونید استفاده میکند. نبونید دیرزمانی، مردوک،